บทความ Web .NET และ Programming
มีอะไรใหม่ใน .NET Core 2 และ C# 7 : Generalized Async Return Types
คุณสมบัติ “การทำให้ค่าส่งกลับของ Async กว้างขึ้น” (Generalized Async Return Types ย่อ GART) เป็นคุณสมบัติใหม่ของภาษา C# 7.0 ที่ช่วยให้การส่งค่ากลับจาก Method แบบ Async ไม่จำเป็นต้องมีชนิดข้อมูลเป็น Object อย่างแต่ก่อน เดิมทีการส่งค่ากลับจากmethodแบบAsyncเป็นได้แค่ task, task หรือไม่ก็ void ซึ่งไม่ดีเพราะการเป็น task เป็น Reference Type การใช้งานมันจะเกิดการจองที่หน่วยความจำสำหรับ object หรือที่เรียกว่า boxing ที่เราต้องการหลีกเลี่ยงเพราะจะทำให้เกิดปัญหาคอขวด
มีอะไรใหม่ใน .NET Core 2 และ C# 7 : Pattern Matching ด้วยคำสั่ง Switch
ในภาษา C# เวอร์ชัน 7.0 การตรวจสอบเพื่อการจับคู่รูปแบบ (Pattern Matching: PM) ด้วยคำสั่ง if และ switch ได้รับการพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น ยืดหยุ่นกว่าเดิม เขียนโค้ดได้สะดวกขึ้น แต่เดิมการทำ PM ด้วยหลักวัตถุวิธีเราจะสร้างคลาสฐานเป็นแบบ “abstract” จากนั้นจะใช้กรรมวิธีสืบคุณสมบัติเป็นคลาสลูกหลาย ๆ แบบตามต้องการ ส่วนเก็บข้อมูลและโค้ดเพื่อจัดการข้อมูลจะถูกผนึกไว้เป็นหน่วยเดียวกัน ซึ่งเป็นการ “เชื่อมแน่น” (tight coupling) ในกรณีที่เราต้องการการ “เชื่อมหลวม” (loose coupling) เราจะแยก ส่วนเก็บข้อมูลและโค้ดเพื่อจัดการข้อมูลออกจากกัน จากนั้นทำ PM ด้วยคำสั่ง if และ switch ซึ่งหากมีรูปแบบจำนวนวนมาก โค้ดจะยืดยาวเยิ่นเย้อ
มีอะไรใหม่ใน .NET Core 2 และ C# 7 : App ไม่ค้างตอนอ่านไฟล์ใหญ่
.NET Core version ที่ออกใหม่ก็จะใช้งานกับภาษา C# version ใหม่สุดได้ .NET Core version ปัจจุบันคือversion 2.1 สนับสนุนภาษา C# version 7.1 ส่วนversionต่อไปคือ 3.0 จะสนับสนุนภาษา C# version 8.0 ในหัวข้อนี้เราจะมาดูตัวอย่างการเขียนโค้ด การทำงานกับซิปไฟล์ (zip file) ด้วยภาษา C# ใน.NET Core ว่าเหมือนหรือแตกต่างกับการเขียนภาษา C# ใน .NET Framework หรือไม่อย่างไร
มีอะไรใหม่ใน .NET Core 2 และ C# 7 : การทำงานกับซิปไฟล์ (zip file)
.NET Core version ที่ออกใหม่ก็จะใช้งานกับภาษา C# version ใหม่สุดได้ .NET Core version ปัจจุบันคือversion 2.1 สนับสนุนภาษา C# version 7.1 ส่วนversionต่อไปคือ 3.0 จะสนับสนุนภาษา C# version 8.0 ในหัวข้อนี้เราจะมาดูตัวอย่างการเขียนโค้ด การทำงานกับซิปไฟล์ (zip file) ด้วยภาษา C# ใน.NET Core ว่าเหมือนหรือแตกต่างกับการเขียนภาษา C# ใน .NET Framework หรือไม่อย่างไร
ข้อดีของภาษา C# เมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ ตอนที่ 14
ในตอนที่แล้วผู้เขียนพูดถึงเรื่องการเจาะจงอินเตอร์เฟส ซึ่งมีไว้เพื่อแก้ปัญหาในกรณีที่คลาสหนึ่งคลาสสืบคุณสมบัติจากอินเตอร์เฟสสองตัว และอินเตอร์เฟสสองตัวนั้นมีเมธอดชื่อเดียวกันและมีซิกเนเจอร์ตรงกัน จะมีผลให้อินเตอร์เฟสทั้งสองเรียกไปยังเมธอดเดียวกัน ในตอนนี้หัวข้อนี้จะพูดถึงการสร้างสมาชิกของอินเตอร์เฟสสองตัวแบบเจาะจงบ้าง
ข้อดีของภาษา C# เมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ ตอนที่ 13
ข้อดีอีกอย่างหนึ่งของภาษาซีชาร์ปคือการมีสิ่งที่เรียกว่า อินเตอร์เฟส (Interface) ซึ่งทำหน้าที่เหมือนเป็นสัญญาหรือข้อตกลงว่าคลาสใด ๆ จะมีพฤติกรรมอย่างไร อินเตอร์เฟสมีประโยชน์หลายอย่าง เช่นช่วยให้ออกแบบเพื่อลดความผูกแน่นระหว่างออพเจกต์ และเพิ่มคุณลักษณะการการเชื่อมกันอย่างหลวม ๆ ซึ่งเป็นคุณสมบัติอันพึงประสงค์เพราะจะช่วยให้ออพเจ็กต์มีความยืดหยุ่นมากขึ้น
มีอะไรใหม่ใน .NET Core 2 และ C# 7 : Expression-Bodied Members (EBM)
สมาชิกแบบนิพจน์ฝังตัว (Expression-Bodied Members ย่อ EBM) ที่เริ่มใน C# 6.0 มาตอนนี้ใน C# 7.0 ได้ถูกเพิ่มเติมให้สนับสนุนสมาชิกแบบต่าง ๆ ได้มากขึ้นกว่าเดิม EBM เป็นคุณสมบัติที่ช่วยให้เราสามารถเขียนนิยามสมาชิกของclass ได้อย่างกระชับและอ่านเข้าใจได้ง่าย ใน C# 6.0 เราสามารถใช้ EBM ร่วมกับสมาชิกของ class 2 แบบ คือ method และ Property แบบอ่านได้อย่างเดียว ใน C# 7.0 เราสามารถใช้ EBM ได้กับสมาชิกของ class เพิ่มอีก 4 แบบได้แก่ Property constructor Finalizer และ Indexer
ข้อดีของภาษา C# เมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ ตอนที่ 12
ในตอนที่ผ่านมาได้พูดถึงข้อดีของภาษาซีชาร์ปที่มีคุณสมบัติ Expression Trees หรือ “ต้นไม้นิพจน์” ซึ่งเป็นข้อดีในภาษาซีชาร์ปที่ไม่พบในภาษาอื่น ๆ หลายภาษาอย่างเช่นภาษาซี หรือในภาษาจาวาสคริปต์ที่มีต้นไม้นิพจน์แบบย่นย่อ ไม่ใช่ต้นไม้นิพจน์เต็มรูปแบบอย่างที่เรากำลังพูดถึงอยู่ในขณะนี้
ข้อดีของภาษา C# เมื่อเทียบกับภาษาอื่น ๆ ตอนที่ 11
ข้อดีของภาษาซีชาร์ปคือมีคุณสมบัติดี ๆ ที่มีอยู่ในภาษาที่ได้รับความนิยมมากอย่างจาวาและไพธอน หนึ่งในคุณสมบัติเหล่านั้นคือ “ฟังก์ชันแบบอะนอนีมัส” (Anonymous Functions) ซึ่งเป็นบรรทัดคำสั่งหรือนิพจน์สั้น ๆ ที่ฝังตัวอยู่ในบรรทัดคำสั่งซึ่งสามารถใช้เมื่อใดก็ตามที่จำเป็นต้องใช้เดลลีเกต เราอาจใช้ฟังก์ชันแบบอะนอนีมัสเพื่อพร้างออพเจ็กต์เดลลีเกตแบบมีชื่อ หรือจะใช้เพื่อส่งออพเจ็กต์เดลลีเกตแบบมีชื่อไปเป็นพารามิเตอร์ของเมธอดก็ได้
มีอะไรใหม่ใน .NET Core 2 และ C# 7 : คุณสมบัติ ref return ,ref local กับ Local Function
คุณสมบัติ ref return เริ่มตั้งแต่C# 7.0 จากนั้นพอมาถึงC# 7.3 ก็เพิ่มคุณสมบัติ ref local เพื่อให้ใช้งานคู่กัน ทำให้เขียนโค้ดฝั่งmethodและฝั่งตัวรับได้สะดวกยิ่งขึ้นไปอีก ปรกตินักเขียนโค้ดอย่างเราจะใช้ตัวกระทำ ref (ความจริงเป็นmodifierแต่เพื่อให้กระชับต่อไปนี้จะเรียกว่าเป็น “คำสั่ง” ) เมื่อต้องการส่ง “ค่าอ้างอิง” ไปเป็นพารามิเตอร์ (คือการส่งค่าไปยังmethodโดยส่งค่าอ้างอิงไป ไม่ได้ส่งค่าของตัวแปรไป) หรือที่เรียกว่า “การผ่านตัวอ้างอิง” (pass by reference) นี่เป็นคุณสมบัติที่มีในC#ตั้งแต่versionแรก แต่มาตอนนี้เราสามารถใช้คำสั่ง ref ในลักษณะอื่น ๆ ได้ด้วย ในตอนที่ผ่านมาผู้เขียนได้พูดถึงการการใช้ ref return ไปแล้วบางส่วน ในบทความตอนนี้จะอธิบายรายละเอียดของ ref return ที่เหลือ และจะต่อด้วยเรื่องคุณสมบัติ ref local ด้วย